Świecki Instytut Dominikański z Orleanu został założony pod wezwaniem Jezusa Ukrzyżowanego. 14 września, od ponad stu lat, obchodzimy swoje święto patronalne.

W tym roku przesłanie Krzyża Świętego odczytuję słowami błogosławionego Prymasa Stefana, z wdzięcznością również za jego miejsce w historii naszego Instytutu i za to, że osobiście pojawił się też w moim życiu.

„Krzyż, chociaż ugiął Chrystusa, wyprostował ludzkość. Dlatego stał się dla ludzkości znakiem nadziei. Ludzkość patrzy z ufnością ku krzyżowi, bo na nim jest wywyższenie człowieka. Krzyż jest podniesieniem człowieka z pyłu drogi życiowej, którą przeszedł Chrystus, a przez którą my wszyscy idziemy za Nim. Z kalwaryjskiej drogi ludzkości krzyż nieustannie dźwiga człowieka i przypomina Chrystusowe słowa: A ja, gdy nad ziemię podwyższony będę, wszystko do siebie przyciągnę (J 12, 32). To jest zadanie Chrystusowego krzyża: podnosić i dźwigać.” (4 października 1961, Warszawa, kościół św. Marcina)

„W odważny sposób mówi nam Apostoł o obowiązku, jaki spoczywa na każdym z nas, abyśmy życiem naszym dopełniali tego, czego nie dostaje męce Chrystusa. Może wydawać się, że nie ma proporcji między zbawczym dziełem Chrystusa a naszym życiem, choćby najdoskonalszym. A jednak Chrystus oczekuje od nas włączenia się w Jego zbawcze dzieło. Dlatego obok krzyża Chrystusowego wyrósł las krzyży – nie tylko w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. (…) Jak gdyby Chrystus oczekiwał od nas nieustannej gotowości, abyśmy gotowi z Nim byli na śmierć i do więzienia. I od wielu naszych współbraci rzeczywiście tego zażądał.”  (19 maja 1973, Warszawa, konsekracja kościoła sióstr sakramentek)

„Krzyż nie może mieć ramion złamanych. Gdy człowiek chodzi z ramionami wyciągniętymi, wtedy najbardziej przypomina sobą znak zbawienia i nadziei. Chrystusowy Krzyż ogarnął całą rodzinę ludzką, aby pojednać ją z Ojcem i przypomnieć nie tylko to, że mamy jednego Ojca, ale i to, że w imię tego pokrewieństwa wszyscy jesteśmy sobie rodziną, braćmi i siostrami. (…) Krzyż (…) jest w nas. Jest nieodłącznym wymiarem naszego codziennego życia, jest naszą miłością i zbawieniem.” (12 czerwca 1967, O męczennikach w Działdowie, Działdowo)

Drogie Siostry,
droga Rodzino Dominikańska,
niech Krzyż będzie naszą miłością!

Vera